Pitanje milosrđa prema bližnjima (dobrotvornog i humanitarnog rada) u Crkvi nije neka sporedna stvar, ili pak sporedno pitanje, već nešto što se itekako tiče duhovnog života svakog pravoslavnog hrišćanina, te pitanje koje direktno utiče na čovekovo spasenje. Sledujući tome, naša Sveta, Saborna i Apostolska Crkva još od apostolskih vremena, pa tokom cele svoje istorije postojanja i delanja, nastoji se starati o onima kojima je pomoć potrebana, ma ko to on bio.

Još od osnivanja naše Crkvene zajednice 1971. godine, Crkva nastoji odgovoriti potrebama i problemima svojih vernika, sa kojima se susreću, počevši od prve migracije našeg stanovništava iz tadašnje Jugoslavije na ove prostore.

Sa početkom krize na prostoru bivše Jugoslavije devedesetih godina 20. veka, nastaje velika potreba za humanitarnim i haritativnim radom, te tokom čitave decenije naša Crkvena opština pružala je humanitarnu pomoć socijalno ugroženim grupama stanivništva u otadžbini i regionu. Po završetku ratova, Crkvena zajednica usmerava svoju aktivnost u smeru pomaganja stradalnom narodu na Kosovu i Metohiji, vekovnom srpskom svetilištu, te kolevci srpske kulture i duhovnosti. Početkom 21. veka, počinje se sa, već sada tradicionalnim, prikupljanjem paketića za decu sa Kosova i Metohije, što i do danas traje. U poslednjim godinama, i sa pojavom velikih vremenskih nepogoda na području otadžbine (poplave, požari i zemljotresi), naša Crkvena zajednica aktivno učestvuje u sakupljanju i slanju pomoći, kako materijalne, tako i finansijske, za sva ugrožena područja. Takođe, zadnjih nekoliko godina, zbog, na žalost, sve češće potrebe lečenja naše dece obolele od retkih vrsta kancera, koja spas i nadu za život traže, i Bogu hvala nalaze, u bolnicama u Štutgartu i u Tibingenu, a zbog izuzetno visoke cene lečenja, Crkva sprovodi akcije prikupljanja novčanih pomoći, i istima u skladu sa datim mogućnostima i pomaže, kako novčano, tako i kroz obezbeđenje smeštaja porodicama obolelih, pomoći prilikom pregleda i prevoda sa nemačkog na srpski jezik.

Pored svega rečenog, neizostavni deo dobrotvornog rada čini, naravno, i sveštenstvo, koje se i pored svoga pastirskog rada, trude da daju i psiho-socijalnu podršku ljudima obolelim od raznih bolesti, posećujući ih po bolnicama i zdravstvenim ustanovama, pomoći starim licima, po kućama i staračkim domovima, te brojnim drugim vidovima društvenog služenja.

Vreme u kome živimo je vreme velikih socijalnih razlika nepravdi. Ogroman je broj siromašnih. Povratak našeg naroda veri i duhovnim vrednostima treba da prati i razvoj i obnova milosrdne delatnosti i haritativnog rada. Sveto Pismo, Sveto Predanje i istorija Crkve svedoče nam o potrebi i značaju haritativne delatnosti i milosrdnog rada. Primeri iz bliže prošlosti govore nam da je socijalno služenje moguće čak i u najtežim okolnostima. Ali prethodno svako mora poći od sebe i u svom srcu saosećati sa patnjama svog bližnjeg, i ne zaboraviti da nam je bližnji svaki čovek, jer smo svi deca Božija. Sa takvim pristupom, svaka praktična haritativna delatnost doći će sama po sebi.

Svega radi napred rečenog, pri našoj Crkvenoj opštini postoji i Humanitarni fond, čijim sredstvima Crkva nastoji da, koliko je u mogućnosti, odgovori, na sve veće potrebe svojih vernika i onih kojima je pomoć potrebna, a svi vi koji želite da podržite Crkvu u ovom radu možete svoje priloge uplatiti na: